Χάρης Ακριτίδης

15 Ιανουαρίου 1961

fullscreen

Ο Θεοχάρης Ακριτίδης γεννήθηκε το 1961 στο χωριό Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης, ένα αμιγές ποντιακό χωριό με κατοίκους Απεσλήδες από την περιοχής Σεβάστειας. Το χωριό του παππού του λέγεται Σάργερη το οποίο το επισκέφτηκε το 2013. Δυστυχώς, η πρώτη προσφυγική γενιά εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Οκτώβρη του 1941. Η επόμενη γενιά άρχισε από το μηδέν, φτώχεια μεγάλη. Από μικρός έκανε καπνά, δούλεψε σε μηχανουργεία σε κουμπίνα μαζί με τον πατέρα του. Όταν κατέβηκε στην Πτολεμαΐδα και πήγε στην τεχνική σχολή, έκανε παρέα με τον Χρήστο Ακριτίδη. Τότε μάθαινε ο Χρήστος ακορντεόν. Ο ένας έκανε εξάσκηση στο όργανο και ο άλλος μάθαινε πώς μπαίνει και πού να σταματάει στο τραγούδι. Ο Χρήστος, λοιπόν, δούλευε με το συγκρότημα που είχε ο πατέρας του, ο Δημήτρης Ακριτίδης “Μήτσον” στη λύρα, ο Κοσμάς Ακριτίδης στο κλαρίνο, και ο Χρήστος Ουζουνίδης στα τύμπανα. “Ο Χαρούλης τραγουδάει” είπε ο Χρήστος στην ορχήστρα, και τον πρότειναν τα Χριστούγεννα του 1978 να πάει μαζί τους σ’ ένα χορό στο Κάτω Γραμματικό της Έδεσσας. Έτσι, πήρε το “βάπτισμα”. Μέχρι να πάει φαντάρος δούλευε μαζί τους και ταυτόχρονα έκανε και μερικά μαθήματα κιθάρας με τον δάσκαλο του Φαίδων Γεωργίτσης, ο οποίος τον πήρε σε λαϊκό μαγαζί. Ταίριαζε η φωνή του με τον Γαβαλά, και μπήκε και στο χώρο της λαϊκής μουσικής. Την δεκαετία του 1980 δούλευε σε μαγαζιά όπως τον “Πόντο”, το “Κορτσόπον”, στις “Αναμνήσεις” στην Πτολεμαϊδα, και στην Βέροια στον “Ξεριζωμό” και στο “Φάρο”. Στην συνέχεια άρχισε να ασχολείται και με τον ποντιακό στίχο, αφού μέχρι 13 χρονών μιλούσε συνέχεια ποντιακά. Το 1988 πήγε στον Μπάμπη Κεμανετζίδη με μια κασέτα με τα τραγούδια του να δει αν μπορεί να τα ηχογραφήσει. Το αποτέλεσμα ήταν ο πρώτος του δίσκος με τίτλο “Ο Διγενής”. Το 2008 κυκλοφόρησε το δίσκο “Πόντου Γενεάν” μαζί με τοπικούς μουσικούς. Ένας από αυτούς, ο Διονύσης Παυλίδης στη λύρα, είναι συνεργάτης του για πολλά χρόνια. Τώρα πλέον πιστεύει ότι την σκυτάλη την έχουν οι νέοι, και εύχεται το ποντιακό τραγούδι να ακούγεται για πολλά χρόνια ακόμα.