Πίν’νε και μεθούν

Πίν’νε και μεθούν
οι αγούρ’ που αγαπούν
Οι αγούρ’ που αγαπούν
για κορτσόπα όταν πονούν

Κι αν κατηγορούν
ας σον πόνο μ’ ’κ’ εγροικούν
Ας σον πόνο μ’ ’κ’ εγροικούν
ντ’ έπαθα ξάι ’κι ορωτούν

Το εσ̌όπο μου
το μικρό τ’ αρνόπο μου,
Το μικρό τ’ αρνόπο μου
φεύ’ ας σ’ εγκαλιόπο μου

Χάνω τη ζωή μ’
χωρίς το μικρό τ’ αρνί μ’
Χωρίς το μικρό τ’ αρνί μ’
εθα̤ρρώ θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’

Ση ψ̌η μ’ γιατρικόν
έν’ το φίλεμαν τ’ εσόν
Έν’ το φίλεμαν τ’ εσόν
τη γερὰ μ’ ντο θα λαρών’