Η μάνα μ’ λέει με

Η μάνα μ’ λέει με «να παντρεύ’ς,
πουλί μ’, εσύ ντ’ αναμέντς;
Εγώ άλλο ’κ’ επορώ να πλύνω 
κι εσέν να τερώ»

Μάνα, εσύ μ’ αληγορείς
να παντρεύ’ς και το παιδί σ’
Αν η νύφε σ’ ’κ’ έν’ καλέσσα
απομέντς και μαναχ̌έσσα

«Οπουρνά θα αποθάνω»,
λέει με «ίσως και προφτάνω...
Ας ελέπω έναν εγγόν’ 
να χ̌αίρεται κι η ψ̌η τ’ εμόν»

Μάνα, ’ξέρτς πως αγαπώ σε,
όταν γεράς θα τερώ σε
Θέλω κι η γαρή τ’ εμόν
να δί’ σε έναν ποτήρ’ νερόν

Η μάνα για το παιδίν
πολλά σύρ’ για να τρανύν’
Κι όταν έρ’ται η σειρά τ’ς
πρέπ’ το χρέος ι-σ’ να ’φτάς