Στιχουργοί: Χάρης Ακριτίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Έσ’νε το πρώτον η σεβντά μ’ σα παιδικά [και] τα χρόνα̤ [γιαρ] Εμάς, πουλί μ’, [και -ν-] εχώρτσανε, τα ψ̌ήα μουν ματών’νε [νέι] Αλλού εσύ, [και -ν-] αλλού εγώ, ατώρα πώς [ψ̌η μ’] θα ζούμε; [γιαρ] Είνας τον άλλον, πουλόπο μ’, ακόμα ν’ αγαπούμε [γιαρ] Άμον τσιλίδ’ και -ν- η σεβντά σ’ καίει απέσ’ σην καρδία μ’ [γιαρ] Κι όταν θα ανταμώνω σε, θα ’ίνεται φωτίαν [γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| είνας | ένας/μία | ||
| έσ’νε | ήσουν | ||
| εχώρτσανε | χώρισαν, ξεχώρισαν | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| μουν | μας | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| τσιλίδ’ | πυρωμένο κάρβουνο εστίας | ||
| χρόνα̤ | χρόνια | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| είνας | ένας/μία | ||
| έσ’νε | ήσουν | ||
| εχώρτσανε | χώρισαν, ξεχώρισαν | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| μουν | μας | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| τσιλίδ’ | πυρωμένο κάρβουνο εστίας | ||
| χρόνα̤ | χρόνια | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 