Στιχουργοί: Χάρης Ακριτίδης
Συνθέτες: Χρήστος Ασφαλτίδης
Τ’ αρνόπο μ’ λαΐζ’ το ξυλάγγ’ κι εγώ θα πίνω τάν’ -ι Εσένα ντο εγάπεσα νασάν εμέν, νασάν -ι Έμορφον και καλόν το εσ̌όπο μ’ το μικρόν Έμορφος έν’ και καλέσσα, πολλά εργατικέσσα Κόφτω τα ξύλα απέσ’ σ’ ορμάν’ κι ευτάει το σ̌ελεκόπον Αρνί μ’, θ’ απονεγκάζω σε, έλα έμπα σ’ εγκαλιόπο μ’ Έμορφον και καλόν το εσ̌όπο μ’ το μικρόν Έμορφος έν’ και καλέσσα, πολλά εργατικέσσα Ευτάει με ζούμωτρον ψωμίν, ξύγαλα, τσ̌αχλαμάδες Εσέν, πουλί μ’, ’κι αλλάζω σε ση κοσμί’ τα παράδες Έμορφον και καλόν το εσ̌όπο μ’ το μικρόν Έμορφος έν’ και καλέσσα, πολλά εργατικέσσα Έμορφον και καλόν το εσ̌όπο μ’ το μικρόν Έμορφος έν’ και καλέσσα, πολλά εργατικέσσα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| απονεγκάζω | ξεκουράζω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| εγάπεσα | αγάπησα | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έμορφος | όμορφος/η | ||
| έμπα | (προστ.) μπες | ||
| έν’ | είναι | ||
| εσ̌όπο | (υποκορ.) ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος | eş + -όπον | |
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| ζούμωτρον | η σκάφη του ζυμώματος | ||
| καλέσσα | καλή | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κόφτω | κόβω | ||
| λαΐζ’ | κουνάω/ει πέρα-δώθε | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| ξύγαλα | ξινόγαλο | ὀξύγαλα | |
| ξυλάγγ’ | ξύλινο αγγείο στο οποίο γίνεται μέσω ανακίνησης ο διαχωρισμός του βούτυρου από το γάλα ή από το γιαούρτι | ||
| ορμάν’ | δάσος | orman | |
| παράδες | λεφτά, χρήματα | para/pāre | |
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σ̌ελεκόπον | (υποκορ.) φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο + -όπον | |
| τάν’ | το υγρό υπόλειμμα ορού γάλακτος ή κρέμας μετά το ανακάτεμα του βουτύρου | Թան (tan)=λιώνω, ρέω | |
| τσ̌αχλαμάδες | αριάνια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| απονεγκάζω | ξεκουράζω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| εγάπεσα | αγάπησα | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έμορφος | όμορφος/η | ||
| έμπα | (προστ.) μπες | ||
| έν’ | είναι | ||
| εσ̌όπο | (υποκορ.) ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος | eş + -όπον | |
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| ζούμωτρον | η σκάφη του ζυμώματος | ||
| καλέσσα | καλή | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κόφτω | κόβω | ||
| λαΐζ’ | κουνάω/ει πέρα-δώθε | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| ξύγαλα | ξινόγαλο | ὀξύγαλα | |
| ξυλάγγ’ | ξύλινο αγγείο στο οποίο γίνεται μέσω ανακίνησης ο διαχωρισμός του βούτυρου από το γάλα ή από το γιαούρτι | ||
| ορμάν’ | δάσος | orman | |
| παράδες | λεφτά, χρήματα | para/pāre | |
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σ̌ελεκόπον | (υποκορ.) φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο + -όπον | |
| τάν’ | το υγρό υπόλειμμα ορού γάλακτος ή κρέμας μετά το ανακάτεμα του βουτύρου | Թան (tan)=λιώνω, ρέω | |
| τσ̌αχλαμάδες | αριάνια |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 