Έρθανε τα γεράματα

Έρθανε τα γεράματα,
εδέβανε τα χρόνα̤
Επάντρεψα και το παιδί μ’,
εποίκα και εγγόνα̤

Τα χρόνα̤ κι αν επέρασαν
το χούι μ’ ’κι αλλάζω
Έμορφος έρθε εμπροστά μ’
κι εγώ αναστενάζω

Είνας φραντάλα είπε με,
«Ντ’ έφτας;» κι όλον τερεί με
Το καρδόπο μ’ ξαν φτιλακίζ’
όσων χρόνων κι αν είμαι

Τα χρόνα̤ κι αν επέρασαν
το χούι μ’ ’κι αλλάζω
Έμορφος έρθε εμπροστά μ’
κι εγώ αναστενάζω

Ατώρα πίνω χαμομήλ’,
κάθουμαι με τη γραία
Θέλω να τσουρμουλίζ’ ατεν
και σ’κών’ την παστονέα

Τα χρόνα̤ κι αν επέρασαν
το χούι μ’ ’κι αλλάζω
Έμορφος έρθε εμπροστά μ’
κι εγώ αναστενάζω

Θεοχάρη Ακριτίδη, λελεύω τη λαλία σ’!