.
.
Τη ψ̌ης γαλήνεμαν

Σ’ όνομαν τ’ εσόν

fullscreen
Σ’ όνομαν τ’ εσόν
πίνω εγώ νερόν
Μανίτσα μ’, ση ψ̌ης τον πόνον
εσύ γιατρικόν

Τη ματί’ μ’ το φως
γη κι ο ουρανός
Η μάνα απάν’ σον κόσμον
ήλιος φωτεινός

Τον πατέρα σ’ και τη μάνα σ’
εσύ ν’ αγαπάς
Κι αν γερούν και ’κ’ επορούν
το χρέος ι-σ’ να ευτάς

Δί’ σε τη ζωήν,
τη χαράς κλαδίν
Στουλάρ’ και ζεστόν εγκάλιαν
έν’ για το παιδίν

Ση ζωήν παλεύ’ς
για να κετσ̌ινεύ’ς
Και σο δύσκολον την ώραν
«μανίτσα μ’» θα λες

Τον πατέρα σ’ και τη μάνα σ’
εσύ ν’ αγαπάς
Κι αν γερούν και ’κ’ επορούν
το χρέος ι-σ’ να ευτάς
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
απάν’πάνω
γερούνγερνάνε
δί’δίνει
εγκάλιαν(αιτ.) αγκαλιά
έν’είναι
επορούνμπορούν
εσόνδικός/ή/ό σου
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κετσ̌ινεύ’ςβιοπορίζεσαι, βγάζεις τα προς το ζην geçinmek
ματί’ματιού
στουλάρ’στύλος που βαστάζει την στέγη οικίας, μτφ. στήριγμα
ψ̌ηςψυχής
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
απάν’πάνω
γερούνγερνάνε
δί’δίνει
εγκάλιαν(αιτ.) αγκαλιά
έν’είναι
επορούνμπορούν
εσόνδικός/ή/ό σου
ευτάςκάνεις, φτιάχνεις εὐθειάζω
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κετσ̌ινεύ’ςβιοπορίζεσαι, βγάζεις τα προς το ζην geçinmek
ματί’ματιού
στουλάρ’στύλος που βαστάζει την στέγη οικίας, μτφ. στήριγμα
ψ̌ηςψυχής

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost