Άλλα ενούνιζα

Ντ’ έπαθες, γιαβρούμ, και κλαις;
τον πόνο σ’ εμέν ’κι λες
Πατέρας είμαι κι εγώ,
για τ’ εσέν ανησυχώ

Πατέρα, οψέ έμ’νε σο ποδάρ’,
οσήμερον σο κρεβάτ’
Ευρίγουμαι σα γιατρεία,
δίν’νε με παρηγορία

Άλλα ενούνιζα,
άλλα έρθαν εμπροστά μ’
Γιαβρία μ’, ’κ’ επρόκανα
μετ’ εσάς να ’γέλανα

Κάουμαι, ζαλίγουμαι,
άμον κερίν λύγουμαι
Αγιάτρευτον η γερὰ μ’,
ύπνος εμέν ’κι πϊάν’

Χώρι͜α έχ’νε με γιατροί,
μάνα, θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’
Επόνεσα, έκλαψα,
τ’ ανθρώπ’ς ι-μ’ αράεψα

Άλλα ενούνιζα,
άλλα έρθαν εμπροστά μ’
Γιαβρία μ’, ’κ’ επρόκανα
μετ’ εσάς να ’γέλανα

Γάρη, σπίγγ’σον την καρδία σ’,
τέρεν καλά τα παιδία σ’
Ας λέγω σ’ α’ φανερά,
θ’ απομένετε ορφανά

Για τ’ εμέν κανείς μη κλαίτε,
εσείς πϊάτε, γελάτε
Ας σο νου σουν βγάλτε με,
σ’ άλλον κόσμον βάλτε με

Άλλα ενούνιζα,
άλλα έρθαν εμπροστά μ’
Γιαβρία μ’, ’κ’ επρόκανα
μετ’ εσάς να ’γέλανα