Αγάπα κόρ’, αγάπα κόρ’

Αγάπα κόρ’, αγάπα κόρ’,
μ’ είσαι εντροπι͜αρία
Εγάπη έν’ από Θεού
τη ψ̌ης παρηγορία

Αγάπα κόρ’, αγάπα κόρ’,
να είσαι αγαπεμέντσα
Όντες αχπάσ̌κεσαι και πας
να πας αναπαμέντσα

Ας σην εγάπ’ που ’κ’ εγροικά
πάντα θα υποφέρει
ους το ταφίν ατ’ άχαρος,
σην ψ̌ην γεράν θα φέρει

Χωρίς εγάπ’ κανείς ’κι ζει
κι αν ζει θα έν’ θερίον
Σον κόσμον να μη έρχουτον
θα έτον κι άλλο καλλίον

Αγάπα, κόρη, μ’ αραεύ’ς,
πολλά -ν- επουγαλεύτες
Σο γιάνι σ’ κιάν’ ευρίεται
τη καρδι͜άς ι-σ’ ο κλέφτες