Μικρόν αρνί μ’

Να έξερες, μικρόν αρνί μ’,
πόσον πολλά αγαπώ σε
Θ’ ερρούζ’νες σ’ εγκαλιόπο μου
γλυκέα να φιλώ σε

Σο φίλεμα σ’ λιγοθυμώ,
εγκάλια σ’ αναστέν’ με
Ατά τ’ έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’
εμέν, πουλί μ’, μαεύ’νε

’Κ’ επορώ ν’ ανασπάλω σε,
εγάπη σ’ κάτ’ αγνόν έν’
Απέσ’ σο ψ̌όπο μ’ έχω σε
κι ο πόνος ι-μ’ τρανόν έν’

Το καρδόπο μ’ έν’ γεραλίν,
τ’ ομμάτι͜α μ’ δα̤κρωμένα
Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν
οι δύ’ να είμες έναν