Στιχουργοί: Βασούλα Ευθυμιάδου | Νίκος Τσιμαχίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας έπαιζανε ση Μαρίκας Άμον παλαλά σ̌κυλία έτρεχαν απέσ’ σ’ ορμία Λέει ο Κώτσ̌ος ση Μαρίκαν «Ξάι μη τερείς τον Γιωρίκαν! Ατός έν’ πολλά μικρός κι αΐκον φαρμάκ’ μη τρως» Έλα, έλα μετ’ εμέν και κανείς χαπέρ’ μη παίρ’ Ίλιαμ ατός ο Γιωρίκας ας πάει κρούει την τσ̌αλτίκαν Ο Κώτσ̌ον ο πονηρόν εγέντονε αλεπόν Θα πάει κλέφτ’ και την κοσσάραν, ν’ αηλί τ’ ατεινές τα χάλι͜α! Κλαίει η μάνα τ’ς αποπέσ’. «Ατός δουλείαν πα ’κ’ έχ̌’! Έν’ τεμπέλτς, αφορισμένος και πολλά καταραμένος» Ο Κωστίκας κι η Μαρίκα κρού’ν ατώρα την τσ̌αλτίκαν Έτον πολλά πονηρός, εγέντον ατός γαμπρός Έτον πολλά πονηρός, ο Κωστίκας έν’ γαμπρός
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| αλεπόν | αλεπού | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αποπέσ’ | από μέσα | ||
| ατεινές | αυτηνής | ||
| ατός | αυτός | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| δουλείαν | δουλειά | ||
| εγέντον | έγινε | ||
| εγέντονε | έγινε | ||
| έν’ | είναι | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ίλιαμ | προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά | illa/illā | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλέφτ’ | κλέβω/ει | ||
| κοσσάραν | κότα | ||
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| κρού’ν | χτυπούν | κρούω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τεμπέλτς | τεμπέλης | tembel/tenbel | |
| τερείς | κοιτάς | ||
| τσ̌αλτίκαν | τσιλίκι, παιχνίδι που παίζεται με ένα μακρύ δοκάρι που τοποθετείται σε λάκκο ή ανάμεσα δύο παράλληλων λίθων και υψώνεται ράβδος και έπειτα εκσφενδονίζεται με ένα δεύτερο χτύπημα | ||
| χαπέρ’ | είδηση, νέο | haber/ḫaber |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| αλεπόν | αλεπού | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αποπέσ’ | από μέσα | ||
| ατεινές | αυτηνής | ||
| ατός | αυτός | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| δουλείαν | δουλειά | ||
| εγέντον | έγινε | ||
| εγέντονε | έγινε | ||
| έν’ | είναι | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ίλιαμ | προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά | illa/illā | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλέφτ’ | κλέβω/ει | ||
| κοσσάραν | κότα | ||
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| κρού’ν | χτυπούν | κρούω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τεμπέλτς | τεμπέλης | tembel/tenbel | |
| τερείς | κοιτάς | ||
| τσ̌αλτίκαν | τσιλίκι, παιχνίδι που παίζεται με ένα μακρύ δοκάρι που τοποθετείται σε λάκκο ή ανάμεσα δύο παράλληλων λίθων και υψώνεται ράβδος και έπειτα εκσφενδονίζεται με ένα δεύτερο χτύπημα | ||
| χαπέρ’ | είδηση, νέο | haber/ḫaber |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 