Νοσταλγώ

Νοσταλγώ και ’κι ξέρω ντό
Κάτ’ που ευρίεται σην καρδία μ’
Με τ’ ομμάτι͜α μ’ ’κ’ είδα ’το,
ση ψ̌η μ’ κουβαλώ -γ- ατο

Αφουκρούμαι την καρδία μ’,
νταουλί’ ακούω λαλίαν
και λύρας μακρύς σκοπός
ανοί’ τ’ αναστορί’ το φως

Κι ας ση μνήμης το πεγάδ’
αναβλύουνταν εικόνας
από χρόνια παλαιά
που εγώ ’κ’ έζησα ’τα

Ελέπω πόλεις και χωρία,
εκκλησίας και σχολεία,
παρχάρι͜α, ορμάνια και ραχ̌ία,
Μαυροθάλασσας τοπία
παρχάρι͜α, ορμάνια και ραχ̌ία,
Πόντου χ̌ιλιέμορφα τοπία

Με τ’ ομμάτι͜α μ’ ’κ’ είδα ’τα,
σην ψ̌η μ’ κουβαλώ -γ- ατα [νέι]