Όνταν έρχουμαι σην πόρτα σ’

Έρχουμαι, γιάβρι μ’ και πουλί μ’,
η στράτα σ’ ’κι τελείται
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]
Έλα ’μπα σ’ εγκαλόπο μου,
ντ’ εποίκες με κανείται
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]

Όνταν έρχουμαι σην πόρτα σ’
εσύ, πουλί μ’, άνοιξον
Για τ’ εμέν τον κύρ’ -τ- σ’, τη μάνα σ’
εσύ δέβα τάβιξον

Έρχουμαι, γιάβρι μ’ και πουλί μ’,
έρχουμαι ση σκοτίαν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]
Κάποτε η ώρα δώδεκα
και κάποτε καμίαν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]

Όνταν έρχουμαι σην πόρτα σ’
εσύ, πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’, άνοιξον
Για τ’ εμέν τον κύρ’ -τ- σ’, τη μάνα σ’
εσύ δέβα τάβιξον

Δείξο με στράταν ν’ έρχουμαι,
πουλί μ’, ας ανταμούμες
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]
Το σεβνταλούχ’ αΐκον έν’,
εμείς ’κι θα κοιμούμες
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν]

Όνταν έρχουμαι σην πόρτα σ’
εσύ, πουλί μ’, άνοιξον
Για τ’ εμέν τον κύρ’ -τ- σ’, τη μάνα σ’
εσύ δέβα τάβιξον