.
.
Τα κέφια της Βασούλας

Πουλόπο μ’

Πουλόπο μ’
fullscreen
Αν κάτ’ παθάντς, πουλόπο μου,
εγώ θα παλαλούμαι
Θα βγαίνω σα ψηλά ραχ̌ι͜ά,
θα ρούζω και σκοτούμαι

Εγώ τη μάνα σ’ είπα ’το
να λέει ατο σον κύρη σ’
Να πάνε στεφανών’νε μας
και να μη χάντς τ’ αχούλι σ’

Η μάνα μ’ λέει πώς θα ζω
και πώς θα κετσ̌ινεύω
’Σ σον κύρη μ’ τον χ̌ιλιάκλερον
το ψωμί μ’ θα γυρεύω

Εγώ εσέν θα παίρω σε
κι ας μη έχω δουλείαν
Έχω εγκάλιαν ανοιχτόν
και παστρικόν καρδίαν
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αχούλιμυαλό akıl/ʿaḳl
γυρεύωεπαιτώ, ζητιανεύω
δουλείανδουλειά
εγκάλιαν(αιτ.) αγκαλιά
κετσ̌ινεύωβιοπορίζομαι, βγάζω τα προς το ζην geçinmek
παθάντςπαθαίνεις
παίρωπαίρνω
παλαλούμαιτρελαίνομαι
παστρικόνκαθαρό, τίμιο
πουλόποπουλάκι
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
ρούζωπέφτω, ρίπτω
’ς(ας) από
σκοτούμαισκοτώνομαι
στεφανών’νεστεφανώνουν
’τοαυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
χ̌ιλιάκλερονστείρα, άκληρη γυναίκα, που πέρασαν τα χρόνια της χωρίς καμιά ελπίδα για τεκνοποίηση
χάντςχάνεις, παύεις να έχεις, διώχνεις
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αχούλιμυαλό akıl/ʿaḳl
γυρεύωεπαιτώ, ζητιανεύω
δουλείανδουλειά
εγκάλιαν(αιτ.) αγκαλιά
κετσ̌ινεύωβιοπορίζομαι, βγάζω τα προς το ζην geçinmek
παθάντςπαθαίνεις
παίρωπαίρνω
παλαλούμαιτρελαίνομαι
παστρικόνκαθαρό, τίμιο
πουλόποπουλάκι
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
ρούζωπέφτω, ρίπτω
’ς(ας) από
σκοτούμαισκοτώνομαι
στεφανών’νεστεφανώνουν
’τοαυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
χ̌ιλιάκλερονστείρα, άκληρη γυναίκα, που πέρασαν τα χρόνια της χωρίς καμιά ελπίδα για τεκνοποίηση
χάντςχάνεις, παύεις να έχεις, διώχνεις
Πουλόπο μ’

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost