Η μπάλα

Δώδεκα έσαν οι θεοί,
έντεκα τα παιδία
ντ’ επέρανε το κύπελλον
ας σην Πορτογαλίαν

Τρανόν ρόλον και έμορφον
έπαιξεν ο Ριχάκελ
και όλι͜α τα παιδία μουν
καμίαν να μη χάν’νε

Ο Καψής ο ογκόλιθον,
Δέλλας ι-μ’ ο κεφάλας
τρανόν χαράν έγκανε μας
έμορφα σην Ελλάδαν

Ο χρυσοκέφαλον έτον
εκεί ο Χαριστέας
π’ εδώκεν λάχταν την μπάλαν
και έγκεν α’ σο τέρμαν

Πολλά τρανός και αρχηγός
ατός ο Ζαγοράκης
Κατσουράνης ο εξολοθρευτής
θερίζ’ άμον καγάνι

Νικοπολίδη μ’, αετέ
και Φύσσας έν’ ο κόφτης
π’ εξέγκαν το ποδόσφαιρο
σα ύψη της Ευρώπης

Κι ατός ο Γιαννακόπουλον
έν’ άμον μηχανάκι
Κι ο Βλάσιον ίσον δεντρίν
παίζει με το μεράκι

Διαβήτη λένε τον Τσ̌ι͜άρταν
και ζεβροποδαρέα
κι ο Βρύζας πολλά γκολτζ̌ής
’κι φογούται κανέναν

Ο Καραγκούνης έν’ κοντός
παίζ’ άμον το θερίον
Και όλια τα παιδία μουν
ση ζέστην και σον κρύον

Σεϊταρίδη, παιχταρά
η μπάλα έν’ το χόπι σ’
Κι όλια τα παιδία μουν
σα ύψη της Ευρώπης

Χαρά σην Ελλάδαν π’ ευτάει
αΐκα παλληκάρι͜α
Χ̌αίρεται όλον το μιλέτ’
και σ’κούται σα ποδάρι͜α