Τ’ αραπάς ι-μ’ τα τεκίρι͜α

Ακεί πέρα σο ρακάν’
ελάστα όλον τ’ ορμάν’
Ετέλεσα το σ̌ελέκ’,
κατήβασον το λετσ̌έκ’

Τ’ αραπάς ι-μ’ τα τεκίρι͜α
εκυλίανε σ’ ορμία
Το γομάρ’ τρανόν έτον
εφορτώθ’ ατο σ’ ωμία μ’

Ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί εμέν
κανείς εμέν ’κι αναμέν’
Νέ μανίτσα, νέ εγάπ’,
ποίος θα δί’ με τσ̌οάπ’;

Πίνω το ρακίν, πίνω,
το ψ̌όπο μου κατενίζ’
Κρού’ν σο νου μ’ τα μέρι͜α μουν,
θάλασσα Καραντενίζ