Αν έξερες μικρόν αρνί μ’

Αν έξερες, μικρόν αρνί μ’,
πόσον πολλά αγαπώ σε
θ’ ερρούζ’νες σ’ εγκαλιόπο μου
γλυκέα να φιλώ σε
 
Τ’ ορμάνια κι όλα φύλλωσαν,
παντού έν’ ευωδία
Τιδέν ’κι σκουτουλίζ’, πουλί μ’,
άμον τ’ εσά τα ψ̌ήα
 
Ατά τ’ ομμάτι͜α που ελέπ’
και πώς να στέκ’ ραχάτι͜α;
Καίγεται το καρδόπον ατ’,
τσίας εβγάλ’ τ’ ομμάτι͜α τ’
 
Καν’νάν πολλά ’κι θ’ αγαπάς,
η ψ̌η σ’ θα φαρμακούται
Το καρδόπο σ’ θα φέρ’ γεράν,
κολάγια ’κι λαρούται