Πουλί μ’, τ’ εσά τα κάλλι͜α

Είδα σε, επαλαλώθα,
πουλί μ’, εκαρδοκόπα
[Αχ! πουλί μ’, ν’ αηλί εμέν!]
Άνοιξον τ’ εγκαλιόπο σ’
του παραδείσ’ την πόρταν

Πουλί μ’, τ’ εσά τα κάλλι͜α,
πουλί μ’, τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
[Αχ! πουλί μ’, ν’ αηλί εμέν!]
έσ̌κισαν το καρδόπο μ’,
έντον χ̌ίλι͜α κομμάτι͜α

Σον ψεύτικον τον κόσμον
πάντα πεκιάρτς θα είσαι
[Αχ! πουλί μ’, ν’ αηλί εμέν!]
Με τη χώρας τ’ έμορφα
πάντα θα στρώντς και κείσαι