Σ’ όραμα μ’ είδα σε

Σ’ όραμα μ’ είδα σε,
πουλί μ’, εφίλ’να σε
Σ’ όραμα μ’ είδα σε -ν- απόψ’
πουλί μ’, εφίλ’να σε

Σ’ άσπρα φορεμέντσα
εσύ -ν- όλον χαράν
Σ’ άσπρα φορεμέντσα
Απόψ’, πουλί μ’, επέτανες,
εγέλανες, έσ’νε όλον χαράν

Είδα, πουλί μ’, ετέρ’νες με
παραπονεμένα
Είδα τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα
ολίγον δακρωμένα
Είδα τα πόια σ’ τ’ έμορφα
τσ̌ιτσ̌έκια στολισμένα
Άμον σ̌ασ̌ουρεμένον
ετέρ’νες, ετέρ’νες

Αΐκον όραμαν, αΐκον όραμαν
Αΐκον όραμαν, αΐκον όραμαν
Αΐκον όραμαν, πουλί μ’, καμίαν,
καμίαν, καμίαν μη μερών’
Αΐκον όραμαν π’ ελέπ’, καμίαν
καμίαν μη μερών’

Είδα εστόλιζαν, εσέν εφόριζαν
Είδα εφόριζαν, πουλί μ’,
εσέν εστόλιζαν
Νύφη καμαρωμέντσα
επέγ̆’νες εμπροστά
Νυφούλα φορεμέντσα
Σην εκκλησίαν εσέβαμ’
να παίρω σε, ενοίγαν τ’ ομμάτι͜α μ’

Γιατί να έρχεται αέτσ’
και να εγνεφίζω;
Γιατί πάντα σα ψέματα
την χαράν να γνωρίζω;
Ό,τι να ’φτάγω χάν’ντανε
καμίαν ’κι κερδίζω
’Κ’ επόρεσα καμίαν
να χτίζω, να χτίζω

Αΐκον όραμαν, αΐκον όραμαν
Αΐκον όραμαν, αΐκον όραμαν
Αΐκον όραμαν π’ ελέπ’, καμίαν,
καμίαν, καμίαν μη μερών’
Αΐκον όραμαν π’ ελέπ’, καμίαν,
καμίαν μη μερών’