Εσύ μικρόν κορίτσ’

Εσύ μικρόν κορίτσ’
[Κορτσόπον έμορφον]
[Εχ!] για πέει με, τίνος είσαι;
[Σεβνταλίν πουλίν/Η πεντάμορφος]
Πέει με, μικρόν κορίτσ’,
τ’ οσπίτ’ ντο κάθεσαι
και την οτάν ντο κείσαι
[Σεβνταλίν πουλίν]
Την κάμαρην ντο κείσαι
[Η πεντάμορφος]

Εσέν μικρόν κορίτσ’
π’ εποίν’νεν η μάναν
[Αχ!] χρυσόν έν’ η κοιλία τ’ς
[Σεβνταλίν πουλί μ’/Τσ̌ιτσ̌εκλίν πουλίν]
Εποίν’νε σε, εποίν’νε σε
παντέμορφον
[και -ν-] ασ’ όλα τα παιδία τ’ς
[Σεβνταλίν πουλίν/Η πεντάμορφος]

Τον τόπον που πατείς
απ’ όπου να περάντς
μαεύ’ς τα παλληκάρι͜α
[Τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, αρνί μ’/Η πεντάμορφος]
Και ντό ’κ’ ευτάνε ούλ’
να ’ίν’ντανε ζευγάρ’,
[Ωχ!] να κείνταν σην εγκάλι͜α σ’
[Τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, αρνί μ’/Η πεντάμορφος]

Έλα, έλα μετ’ εμέναν
σεβνταλίν, πουλί μ’
Μη σκοτώνω εγώ εμέναν
Η πεντάμορφος