Στιχουργοί: Γιάννης Τσανάκαλης
Συνθέτες: Γιάννης Τσανάκαλης
Αρχινώ και λέγω σας έμορφα και πιτσ̌ιμλία και για τους κεμεντζ̌ετσ̌ήδες έναν μικρόν ιστορίαν Ας κουτσομπολεύομεν αργά και τραγουδιστά Για τον έναν λέν’ αέτσ’, για τον άλλον λέν’ πολλά Έναν - έναν τα κουσούρι͜α ας λέμε ξεχωριστά Ο Γώγον ο Πατριάρχης έν’ ολίγον σοβαρός Κουγιουμτσίδης, χρυσόν ψ̌ην κι ο Κουσίδης γελαστός κι Ασλανίδης τσ̌αλιμτσ̌ής όταν παίζ’, έρ’ται και χορεύ’ η ψ̌η σ’ Ο Μπάμπης ο Γρηγοριάδης μάστορας σα τοξαρέας Ο Πίλον ο σεβνταλής σ̌ενλικόπον σα παρέας Ο Χατζίκας όταν παίζ’ ψηλά κρατεί το κιφάλ’ Ο Κοσμίδης ο πιλίτσ̌ον Πάντα θάματα ευτάει Ο Δάμον πουγαλεμένος όνταν παιζ’, πάντα λέει «μανίτσα μ’ βάι» Άτος ο Τσ̌ανάκαλης ελικτσ̌ής και μασχαρι͜άνος Ο Τάκης φιγουρατζής κι ο Κωστίκας τραγωδι͜άνος και καλός κεμεντσ̌ετσ̌ής όταν πίν’, κανέναν σειράν ’κι αφήν’ Ο Γιώργον ο μυταράς τρώει και πίν’ όσα εβγάλ’ Ατός ο Κωνσταντινίδης πάντα χατίρι͜α ευτάει Ο Τάκης ο Ιωαννίδης έμορφα σύρ’ το τοξάρ’ και πολλά ευγενικός φέρκεται με το «σεις» και με το «σας»
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| ατός | αυτός | ||
| αφήν’ | αφήνει | ||
| εβγάλ’ | βγάλει | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| θάματα | θαύματα | ||
| κεμεντζ̌ετσ̌ήδες | λυράρηδες | kemençeci | |
| κεμεντσ̌ετσ̌ής | λυράρης | kemençeci<kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλ’ | κεφάλι | ||
| κουσούρι͜α | κουσούρια, ελάττωματα | kusur/ḳuṣūr | |
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| μασχαρι͜άνος | που προκαλεί γέλιο και ευθυμία, αστείος | maskara/masḫara | |
| ολίγον | λίγο | ||
| όνταν | όταν | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παίζ’ | παίζω/παίζει | ||
| παρέας | (γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες | ||
| πιλίτσ̌ον | κλωσσοπουλάκι, μτφ. μικρούλης | piliç | |
| πίν’ | πίνω/ει | ||
| πιτσ̌ιμλία | όμορφα, καλοσχηματισμένα, κομψά | biçimli | |
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| πουγαλεμένος | σκασμένος, βαριεστημένος, στενοχωρημένος | bunalma | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σ̌ενλικόπον | χαρά, ψυχαγωγία, αυτό που δίνει χαρά | şenlik + -όπο (υποκορ.) | |
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τοξαρέας | δοξαριές | ||
| τραγωδι͜άνος | τραγουδιστής | ||
| τσ̌αλιμτσ̌ής | επιδέξιος (σε χορό κ.ά.), σκερτσόζος | çalımcı | |
| φέρκεται | φέρεται, συμπεριφέρεται | ||
| χατίρι͜α | χατίρια, χάρες | hatır/ḫāṭir | |
| χορεύ’ | χορεύω/ει | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| ατός | αυτός | ||
| αφήν’ | αφήνει | ||
| εβγάλ’ | βγάλει | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| θάματα | θαύματα | ||
| κεμεντζ̌ετσ̌ήδες | λυράρηδες | kemençeci | |
| κεμεντσ̌ετσ̌ής | λυράρης | kemençeci<kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κιφάλ’ | κεφάλι | ||
| κουσούρι͜α | κουσούρια, ελάττωματα | kusur/ḳuṣūr | |
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| μασχαρι͜άνος | που προκαλεί γέλιο και ευθυμία, αστείος | maskara/masḫara | |
| ολίγον | λίγο | ||
| όνταν | όταν | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παίζ’ | παίζω/παίζει | ||
| παρέας | (γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες | ||
| πιλίτσ̌ον | κλωσσοπουλάκι, μτφ. μικρούλης | piliç | |
| πίν’ | πίνω/ει | ||
| πιτσ̌ιμλία | όμορφα, καλοσχηματισμένα, κομψά | biçimli | |
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| πουγαλεμένος | σκασμένος, βαριεστημένος, στενοχωρημένος | bunalma | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σ̌ενλικόπον | χαρά, ψυχαγωγία, αυτό που δίνει χαρά | şenlik + -όπο (υποκορ.) | |
| σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τοξαρέας | δοξαριές | ||
| τραγωδι͜άνος | τραγουδιστής | ||
| τσ̌αλιμτσ̌ής | επιδέξιος (σε χορό κ.ά.), σκερτσόζος | çalımcı | |
| φέρκεται | φέρεται, συμπεριφέρεται | ||
| χατίρι͜α | χατίρια, χάρες | hatır/ḫāṭir | |
| χορεύ’ | χορεύω/ει | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 