Ήλιος ας σην ανατολήν

Ήλιος ας σην ανατολήν
είδε σε κι εφοέθεν
Άμον εσέν ’κ’ έλαμπεν
την ώραν ντ’ εγεννέθεν

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με [x2]
για τ’ εσέν ψοφώ και χάμαι
Το στομόπο σ’ να ξεραίνεται [x2]
’κι λες με «χάιτε, ας πάμε!»

Ήλιε μ’, ας σην ανατολήν
δος τ’ αρνόπο μ’ λαλίαν
Πέτ’ α̤το αναμέν’νε σε
ομμάτι͜α σεβνταλία

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με [x2]
για τ’ εσέν ψοφώ και χάμαι
Το στομόπο σ’ να ξεραίνεται [x2]
’κι λες με «χάιτε, ας πάμε!»

Πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ να φιλώ,
τη γλώσσα σ’ να βουκούμαι
Απέσ’ σ’ άσπρον τ’ εγκαλιόπο σ’
να κείμαι και κοιμούμαι

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με [x2]
για τ’ εσέν ψοφώ και χάμαι
Το στομόπο σ’ να ξεραίνεται [x2]
’κι λες με «χάιτε, ας πάμε!»