Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ο κύρη μ’ έτον χοβαρτάς, αρ’ εγώ το παιδίν ατ’ Θα ευτάγω τα έργατα τ’ να παίρω την ευχ̌ήν ατ’ Σεράντα μεροκάματα, εξήντα κιτελούκια Ατά εγώ θα δίγ’ ατα και σα χοβαρταλούκια Φά’ με, Πατουλίτσα μ’, φά’ με για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι Η ώρα πέντε της νυχτός εμείς πα πού θα πάμε; Ο κύρη μ’ εκοπίαζεν γράμματα να μαθίζ’ με Σα έμορφα τα κορτσόπα δέσκαλον να καθίζ’ με Γεια σου, Νίκο, με τον κεμεντζ̌έ! Εμέν Νικόλα λέγ’νε με κι εγώ Νικόλας ’κ’ είμαι Απλώνω τα ξερόχ̌ερα μ’ και σην κόλφι͜α απάν’ κρούω Αδά κατηγορούνε με, αρ’ έχ’νε με σο στόμαν Θα πολεμούνε με την ψ̌ην να βάλ’νε με σο χώμαν Ωχ! έφαες το καρδόπο μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| βάλ’νε | βάλουν | ||
| δέσκαλον | δάσκαλο | ||
| δίγ’ | δίνω | ||
| εκοπίαζεν | κόπιαζε, μοχθούσε | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έργατα | έργα, προσπάθειες, δουλειές | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευτάγω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| έφαες | έφαγες | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καθίζ’ | καθίζω/ει κπ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| κιτελούκια | μεροκάματα | gündelik | |
| κόλφι͜α | η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| κρούω | χτυπώ | ||
| λέγ’νε | λένε | ||
| μαθίζ’ | μαθαίνω/ει κτ σε κπ, διδάσκει | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| σεράντα | σαράντα | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χοβαρταλούκια | ασωτίες, σπατάλες | hovardalık | |
| χοβαρτάς | άσωτος, σπάταλος, γυναικοθήρας, μοίχος | hovarda | |
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατα | αυτά | ||
| βάλ’νε | βάλουν | ||
| δέσκαλον | δάσκαλο | ||
| δίγ’ | δίνω | ||
| εκοπίαζεν | κόπιαζε, μοχθούσε | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| έργατα | έργα, προσπάθειες, δουλειές | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευτάγω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| έφαες | έφαγες | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καθίζ’ | καθίζω/ει κπ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| κιτελούκια | μεροκάματα | gündelik | |
| κόλφι͜α | η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| κρούω | χτυπώ | ||
| λέγ’νε | λένε | ||
| μαθίζ’ | μαθαίνω/ει κτ σε κπ, διδάσκει | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| σεράντα | σαράντα | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χοβαρταλούκια | ασωτίες, σπατάλες | hovardalık | |
| χοβαρτάς | άσωτος, σπάταλος, γυναικοθήρας, μοίχος | hovarda | |
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 