Αθάνατο έν’ τ’ όνομα σ’

Νασάν εσέν, Γεσθημανή,
μάνα τη Καζαντζίδη
Τρανόν εγάπ’ είχ̌εν κι ’α έχ̌’
σον γιο σ’ η Ρωμιοσύνη

Τ’ εγάπην ετραγώδεσεν,
την φτώχιαν κι αδικίαν
κι επαρηγόρ’νεν τ’ Έλλενες
π’ έταν σην ξενιτείαν

Λαλία Καζαντζίδικον
θ’ εβγαίν’ κάθ’ πέντε αιώνας
Στέλιο, πη ακούν πώς τραγωδείς
κρέμουνταν ας σο στόμα σ’

Λαφρύν να έν’ το χώμα σ’...

Το «αχ!» έσ’νε τ’ Ελλάδας μουν,
το «ωχ!» ζούμε ατώρα
Άσ̌κεμα χρόνι͜α εμάντεψες
ντο θα περάν’ η χώρα

Στέλιο, τα τραγωδίας ι-σ’
τη ψ̌ης σ’ είν’ ο καθρέφτης
Τα λόγια και τα έργατα σ’
θα έχουμ’ βεσιέτι σ’

Λαλία Καζαντζίδικον
θ’ εβγαίν’ κάθ’ πέντε αιώνας
Στέλιο, πη ακούν πώς τραγωδείς
κρέμουνταν ας σο στόμα σ’

Αθάνατο έν’ τ’ όνομα σ’...

Λαλία Καζαντζίδικον
θ’ εβγαίν’ κάθ’ πέντε αιώνας
Στέλιο, πη ακούν πώς τραγωδείς
κρέμουνταν ας σο στόμα σ’

Λαλία Καζαντζίδικον
θ’ εβγαίν’ κάθ’ πέντε αιώνας
Στέλιο, πη ακούν πώς τραγωδείς
κρέμουνταν ας σο στόμα σ’

Αθάνατο έν’ τ’ όνομα σ’...