Για τ’ εμέν και για τ’ εσέν

Για τ’ εσέν και για τ’ εμέν
η ζωή γραμμένον έν’
Αγαπώ σε, λέγω σε,
λέγω σε, λέγω σε,
λελεύω σε

Η καρδία μ’ έναν έν’
και εδέκα ’το εσέν
Άλλο ’δέν πα ’κι απομέν’
για τ’ εμέν, για τ’ εμέν
για τ’ εμέν

Όσο θέλω σε να παίρτς με,
γιάβρι μ’, κι άλλο ’δέν’ μ’ ευτάς
Μόνον το άσπρον το φιστάνι σ’
φόρ’ και μετ’ εμέν να πας
Φόρ’ το άσπρον το φιστάνι σ’,
ρίζα μ’, ποδεδίζω σε
και σην εκκλησίαν έλα
την ψ̌η μ’ να χαρίζω σε

Για τ’ εσέν και για τ’ εμέν
έναν στράταν μόνον έν’
Έπαρ’ με να παίρω σε,
θέλω σε, θέλω σε,
λελεύω σε

Η καρδία μ’ έναν έν’
και το λόγο σ’ αναμέν’
Άλλο ’δέν πα ’κι απομέν’
για τ’ εμέν, για τ’ εμέν
για τ’ εμέν

Όσο θέλω σε να παίρτς με,
γιάβρι μ’, κι άλλο ’δέν’ μ’ ευτάς
Μόνον το άσπρον το φιστάνι σ’
φόρ’ και μετ’ εμέν να πας
Φόρ’ το άσπρον το φιστάνι σ’,
ρίζα μ’, ποδεδίζω σε
και σην εκκλησίαν έλα
την ψ̌η μ’ να χαρίζω σε

Όσο θέλω σε να παίρτς με,
γιάβρι μ’, κι άλλο ’δέν’ μ’ ευτάς
Μόνον το άσπρον το φιστάνι σ’
φόρ’ και μετ’ εμέν να πας
Φόρ’ το άσπρον το φιστάνι σ’,
ρίζα μ’, ποδεδίζω σε
και σην εκκλησίαν έλα
την ψ̌η μ’ να χαρίζω σε