Μάνα, λάρωσον την ψ̌η μ’

Μάνα, η ζωή μ’ τελείται,
χάμαι ας ση καμονήν
Ατέ π’ αγαπώ, μάνα,
άλλον παίρ’ κι εμέν αφήν’

Βάι, γιαρ αμάν, μάνα!
Μάνα, λάρωσον την ψ̌η μ’!
Ας σο τη σεβντά μ’ θα χάνω
θα τελείται η ζωή μ’

Μάνα, το φαρμάκ’ πίνω,
δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω για τ’ ατέν
’Κ’ επορώ να νεβζήνω
την εγάπ’ που είχα σ’ ατέν

Βάι, γιαρ αμάν, μάνα!
Μάνα, λάρωσον την ψ̌η μ’!
Ας σο τη σεβντά μ’ θα χάνω
θα τελείται η ζωή μ’

Μάνα, το παιδί σ’ θα χάται,
μάνα, κλάψον για τ’ εμέν
Σα κρεβάτι͜α εγώ θα ρούζω,
ομούτ’ για τ’ εμέν ’κι απομέν’

Βάι, γιαρ αμάν, μάνα!
Μάνα, λάρωσον την ψ̌η μ’!
Ας σο τη σεβντά μ’ θα χάνω
θα τελείται η ζωή μ’

Μάνα, χάν’νταν τα μουράτι͜α μ’,
χάται όλεν η ζωή μ’
Μαύρα τρέχ’νε τα δά̤κρυ͜α μ’,
μαύρον έντον και η ψ̌η μ’

Βάι, γιαρ αμάν, μάνα!
Μάνα, λάρωσον την ψ̌η μ’!
Ας σο τη σεβντά μ’ θα χάνω
θα τελείται η ζωή μ’