Η καρδία μ’ πονεμένον

Η καρδία μ’ πονεμένον,
γεραλίν, φαρμακωμένον
Μη γελάτε, νε παιδία,
ντο μεθύνω με ρακία

Τ’ αρνόπο μ’ εχάσα εγώ,
όλον πίνω και μεθώ
Ας σο νου μ’ ατό ’κ’ εβγάλλω,
τ’ ομμάτι͜α τ’ς πώς ν’ ανασπάλω;

Φέρ’τεν με ρακίν ας πίνω,
τ’ άψιμον εγώ να βζήνω
Σην καρδι͜ά μ’ έχω φωτίαν
κι έν’ εκείνε η αιτία

Για τ’ ατέν το ρακίν πίνω,
θέλω απόψ’ για να μεθύνω
Τα ποκάλια θα τσακώνω,
την καρδία μ’ να λαφρώνω