Στιχουργοί: Θεόφιλος Δημητριάδης
Συνθέτες: Γιάννης Μιχαηλίδης
Μεσανυχτί’ σο φεγγοφώς λάσ̌κεται σ’ ερημίας Παντέμορφος, χ̌ιλέμορφος και τραγωδεί μαΐας Σην ποταμέαν σύναυγα και σα πετεινολάλι͜α Τα ξανθομάλλι͜α τ’ς μυρολούζ’ και ’ίν’νταν μυρομάλλι͜α Του παρχαρί’ αρχόντεσσα αυγίσ̌κεται και σ’κούται Περήφανα ντο στημνοδέν’ τα μὲσα τ’ς κι απορθούται Σ’ ορμάν’ καματερέσσα έν’, σ’ ομάλια προκομμέντσα Ν’ αηλί εμέν π’ εγάπεσα μάισσα ζωγραφισμέντσα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απορθούται | τακτοποιείται | ||
| αρχόντεσσα | αρχόντισσα | ||
| αυγίσ̌κεται | λάμπει από καθαριότητα | ||
| εγάπεσα | αγάπησα | ||
| έν’ | είναι | ||
| ερημίας | ερημιές | ||
| ζωγραφισμέντσα | ζωγραφισμένη, ζωγραφιστή | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| καματερέσσα | καματερή, εργατική | ||
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μαΐας | μάγια | ||
| μάισσα | μάγισσα | ||
| μὲσα | (τα) η μέση | ||
| μεσανυχτί’ | την ώρα του μεσονυχτίου | ||
| μυρολούζ’ | λούζω/ει με μύρο | ||
| μυρομάλλι͜α | μαλλιά μυρωμένα που αποπνέουν μύρο | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξανθομάλλι͜α | ξανθά μαλλιά | ||
| ομάλια | ομαλοί δρόμοι, ευθείες, πεδιάδες, ομαλά (επίρρ) | ||
| ορμάν’ | δάσος | orman | |
| παντέμορφος | πανέμορφη | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| πετεινολάλι͜α | χαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί | ||
| ποταμέαν | παραποτάμιος τόπος | ||
| προκομμέντσα | προκομμένη | ||
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| στημνοδέν’ | κυριολ. διευθετώ την ρόκα στον αργαλειό, μτφ. δένει ωραία και με καλαισθησία, σφίγγει την ζώνη στην μέση | ||
| σύναυγα | χαράματα, την αυγή | ||
| τραγωδεί | τραγουδάει | ||
| φεγγοφώς | το φως του φεγγαριού | ||
| χ̌ιλέμορφος | χιλιόμορφος/η |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απορθούται | τακτοποιείται | ||
| αρχόντεσσα | αρχόντισσα | ||
| αυγίσ̌κεται | λάμπει από καθαριότητα | ||
| εγάπεσα | αγάπησα | ||
| έν’ | είναι | ||
| ερημίας | ερημιές | ||
| ζωγραφισμέντσα | ζωγραφισμένη, ζωγραφιστή | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| καματερέσσα | καματερή, εργατική | ||
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μαΐας | μάγια | ||
| μάισσα | μάγισσα | ||
| μὲσα | (τα) η μέση | ||
| μεσανυχτί’ | την ώρα του μεσονυχτίου | ||
| μυρολούζ’ | λούζω/ει με μύρο | ||
| μυρομάλλι͜α | μαλλιά μυρωμένα που αποπνέουν μύρο | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξανθομάλλι͜α | ξανθά μαλλιά | ||
| ομάλια | ομαλοί δρόμοι, ευθείες, πεδιάδες, ομαλά (επίρρ) | ||
| ορμάν’ | δάσος | orman | |
| παντέμορφος | πανέμορφη | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| πετεινολάλι͜α | χαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί | ||
| ποταμέαν | παραποτάμιος τόπος | ||
| προκομμέντσα | προκομμένη | ||
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| στημνοδέν’ | κυριολ. διευθετώ την ρόκα στον αργαλειό, μτφ. δένει ωραία και με καλαισθησία, σφίγγει την ζώνη στην μέση | ||
| σύναυγα | χαράματα, την αυγή | ||
| τραγωδεί | τραγουδάει | ||
| φεγγοφώς | το φως του φεγγαριού | ||
| χ̌ιλέμορφος | χιλιόμορφος/η |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 