Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Η κόρ’ επήεν σο παρχάρ’ [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] να ’ίνεται ρομάνα [Έλα, έλα λέγω σε] Εγώ ασκητής θα ’ίνουμαι [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] (κι) ευρήκ’ ατην σ’ ορμάνα̤ [Έλα, έλα λέγω σε] Εγώ ασκητής θα γίνουμαι [Έι! πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’] κι ευρήκ’ ατεν σ’ ορμάνα̤ [Φύγον, πουλί μ’, κι έλα μετ’ εμέν] Εγάπη μ’ παρχαρεύκεται [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] σα ψηλά τα ραχ̌ία [Έλα, έλα λέγω σε] Πίνει τα κρύα τα νερά, [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] σύρει τη μοναχ̌ία [Έλα, έλα λέγω σε/ Έλα, έλα μετ’ εμέν] Πίνει τα κρύα τα νερά, [Έι! πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’] σύρει τη μοναχ̌ία [Έλα, πουλί μ’, λέγω μετ’ εμέν/ Φύγον, πουλί μ’, κι έλα μετ’ εμέν] Σα παρχαρόπα λάσκουμαι, [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] σα καλυβόπα μένω [Έλα, έλα λέγω σε] Απάν’ σα στράτας κάθουμαι, [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] τ’ αρνόπο μ’ αναμένω [Έλα, έλα λέγω σε] Απάν’ σα στράτας κάθουμαι, [Έι! πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’] τ’ αρνόπο μ’ αναμένω [Έλα, πουλί μ’, λέγω μετ’ εμέν/ Φύγον, πουλί μ’, κι έλα μετ’ εμέν] Τσ̌όλ’ κι έρημα να ’ίν’ντανε [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] τ’ έρημα τα παρχάρα̤ [Έλα, έλα λέγω σε] Εχάσα το μικρόν τ’ αρνί μ’, [Έι! πουλί μ’, πουλί μ’] ν’ αηλί τ’ εμά τα χάλα̤ [Έλα, έλα λέγω σε] Εχάσα το μικρόν τ’ αρνί μ’, [Έι! πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’] ν’ αηλί τ’ εμά τα χάλα̤ [Έλα, πουλί μ’, λέγω μετ’ εμέν/ Φύγον, πουλί μ’, κι έλα μετ’ εμέν]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| γίνουμαι | γίνομαι | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εμά | δικά μου | ||
| επήεν | πήγε | ||
| ευρήκ’ | βρίσκω/ει | ||
| εχάσα | έχασα | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίν’ντανε | γίνονται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| καλυβόπα | (υποκορ.) καλύβες | ||
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ορμάνα̤ | δάση | orman | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχάρα̤ | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| παρχαρεύκεται | παραθερίζει σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχαρόπα | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | παρχάρια + -οπα (υποκορ.) | |
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| ρομάνα | παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι) | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| τσ̌όλ’ | έρημο, ερημικό | çöl | |
| φύγον | (προστ.) φύγε | ||
| χάλα̤ | χάλια, κατάντια | hal/ḥall |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| γίνουμαι | γίνομαι | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εμά | δικά μου | ||
| επήεν | πήγε | ||
| ευρήκ’ | βρίσκω/ει | ||
| εχάσα | έχασα | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίν’ντανε | γίνονται | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| καλυβόπα | (υποκορ.) καλύβες | ||
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ορμάνα̤ | δάση | orman | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχάρα̤ | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| παρχαρεύκεται | παραθερίζει σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχαρόπα | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | παρχάρια + -οπα (υποκορ.) | |
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| ρομάνα | παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι) | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| τσ̌όλ’ | έρημο, ερημικό | çöl | |
| φύγον | (προστ.) φύγε | ||
| χάλα̤ | χάλια, κατάντια | hal/ḥall |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 