Σεράντα μήλα

Σαράντα μήλα κόκκινα [γιάβρι μ’]
σ’ ένα μαντίλ’ δεμένα
Σαράντα σέβντας αν ευτάς [πουλί μ’]
’κ’ ευρήκ’ς άμον εμένα

Για έλα, έλα, γιάβρι μ’,
μετ’ εμέν έλα, πουλί μ’
Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’
θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’

Όλον τη νύχταν σ’ όρωμα μ’, [πουλί μ’]
γιαβρί μ’/πουλί μ’ εσέν ελέπω,
ντο κείσαι σ’ εγκαλόπο μου [πουλί μ’]
και τα μαλλία σ’ πλέκω

Για έλα, έλα, γιάβρι μ’,
μετ’ εμέν έλα, πουλί μ’
Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’
θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’

Νυχτού-ημέραν ση ζωή μ’ [πουλί μ’]
νουνίζω σε, πουλόπο μ’
Ας έλεπες τη φωτίαν [πουλί μ’]
ντ’ εσάρεψεν το ψ̌όπο μ’

Για έλα, έλα, γιάβρι μ’,
μετ’ εμέν έλα, πουλί μ’
Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’
θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’

Αρνόπο μ’, πού ευρίεσαι, [γιάβρι μ’]
πού τρως και πού κοιμάσαι;
Εσέν ’κι πρέπ’ η ξενιτά̤ [πουλί μ’]
και σα μακρά θα χάσαι

Για έλα, έλα, γιάβρι μ’,
μετ’ εμέν έλα, πουλί μ’
Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’, πουλί μ’
θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’