Στιχουργοί: Ανέστης Μωυσής
Συνθέτες: Ανέστης Μωυσής
Πώς ’κι τσ̌οκεύ’νε τα ραχ̌ι͜ά όντες αναστενάζω; Η σεβντά ’κι πουλίεται να στείλω ν’ αγοράζω Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ και σεβνταλής γυρίζω Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’ και πώς να ταγιανίζω; Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’, αρνί μ’, θα πάω χάμαι Άνοιξον τ’ εγκαλιόπο σου σπιχταγκαλι͜άστ’ και κρά’ με Άνοιξον την εγκάλια σου σπιχταγκαλι͜άστ’ και κρά’ με ♫ Τ’ αιϊδόπον βόσ̌κεται, σ̌υρίζ’ ατο, κλώσ̌κεται Εγώ τηνάν αγαπώ ταραπουλούζ’ ζώσ̌κεται Ακεί πέραν έστεκεν, την κάλτσαν ατ’ς έπλεκεν Είπ’ ατέναν «έλα αδά, το λαλόπο σ’ χαμελά»
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αιϊδόπον | κατσικάκι | ||
| ακεί | εκεί | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| βόσ̌κεται | βοσκάει | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| ζώσ̌κεται | ζώνεται, φοράει πάνω του | ζώννυμι | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| κρά’ | (προστ.) κράτα, βάστα | ||
| λαλόπο | φωνούλα | ||
| όντες | όταν | ||
| ποδαρέας | πατημασιές, χνάρια | ||
| πουλίεται | πουλιέται | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
| σπιχταγκαλι͜άστ’ | σφιχταγκάλιασε | ||
| σ̌υρίζ’ | σφυρίζω/ει | σῦριγξ | |
| ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
| ταραπουλούζ’ | μεταξωτό ζωνάρι το οποίο στην ύφανσή του έβγαζε κάθετες και οριζόντιες ραβδώσεις με αποτέλεσμα να σχηματίζεται καρό | Ṭarābulus<Τρίπολις [η Τρίπολη του Λιβάνου φημιζόταν ιστορικά για την παραγωγή μεταξωτών και βαμβακερών υφασμάτων, κυρίως κατά την οθωμανική περίοδο αλλά και νωρίτερα, στη μεσαιωνική εποχή] | |
| τηνάν | αυτόν/ην που | ||
| τσ̌οκεύ’νε | καταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος | çökmek | |
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χαμελά | χαμηλά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αιϊδόπον | κατσικάκι | ||
| ακεί | εκεί | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| βόσ̌κεται | βοσκάει | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| ζώσ̌κεται | ζώνεται, φοράει πάνω του | ζώννυμι | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| κρά’ | (προστ.) κράτα, βάστα | ||
| λαλόπο | φωνούλα | ||
| όντες | όταν | ||
| ποδαρέας | πατημασιές, χνάρια | ||
| πουλίεται | πουλιέται | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σεβνταλής | ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος | sevdalı | |
| σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
| σπιχταγκαλι͜άστ’ | σφιχταγκάλιασε | ||
| σ̌υρίζ’ | σφυρίζω/ει | σῦριγξ | |
| ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
| ταραπουλούζ’ | μεταξωτό ζωνάρι το οποίο στην ύφανσή του έβγαζε κάθετες και οριζόντιες ραβδώσεις με αποτέλεσμα να σχηματίζεται καρό | Ṭarābulus<Τρίπολις [η Τρίπολη του Λιβάνου φημιζόταν ιστορικά για την παραγωγή μεταξωτών και βαμβακερών υφασμάτων, κυρίως κατά την οθωμανική περίοδο αλλά και νωρίτερα, στη μεσαιωνική εποχή] | |
| τηνάν | αυτόν/ην που | ||
| τσ̌οκεύ’νε | καταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος | çökmek | |
| χάμαι | χάνομαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| χαμελά | χαμηλά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 