Εσταύρωσα τα χ̌έρι͜α μου

Εσταύρωσα τα χ̌έρι͜α μου
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
κάθουμαι και νουνίζω
[έλα -ν- έλα]
Εγώ εμέν παρακαλώ
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
το νου μ’ για να φωτίζω
[έλα -ν- έλα]

Εμέν ξάι μη ζηλεύετε
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
ντο λέγω τραγωδίας
[έλα -ν- έλα]
Έχω γεράν απέσ’ σην ψ̌η μ’
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
παίρετεν αμαρτίας
[έλα -ν- έλα]

Αγούτο τ’ εμόν η καρδι͜ά
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
και ντό πολλά -ν- εκάεν!
[έλα -ν- έλα]
Άμον έναν ψηλόν ραχ̌ίν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
χ̌ιονόπον εσ̌κεπάεν
[έλα -ν- έλα]

Ανάθεμά σε, κεμεντζ̌έ μ’,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
ντό καλατσ̌εύ’ς και λες με;
[έλα -ν- έλα]
Εσύ αναμέντς το θάνατο μ’
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
να κάθεσαι και κλαις με
[έλα -ν- έλα]