Λεγνή μ’ πολλά λεγνέσσα μ’

Το πόι σ’ λεγνόν κι έμορφον
[Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
ίσον κι άμον λαμπάδα
[Βάι! πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;/
Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
Εσέν π’ ελέπ’ την Κερεκήν
[Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
’κι πάει σην εβδομάδαν
[Βάι! πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;/
Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]

Λεγνή μ’, λεγνή μ’,
λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα
Οξ̌ουκέσ’ χ̌ιόνι͜α και κρύος
πώς κείσαι μαναχ̌έσσα;
Πώς κείσαι μαναχ̌έσσα
(βάι!) και -ν- άμον ορφανέσσα;

Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’,
[Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
τ’ οφρύδι͜α σ’ πογιαμάδες
[Πώς κοιμάσαι μαναχ̌έσσα;/
Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
Γουρπάν’ σ’ ατά να ’ίν’ντανε
[Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]
δεκαοχτώ γιοσμάδες
[Πώς κοιμάσαι μαναχ̌έσσα;/
Λεγνή μ’, πολλά λεγνέσσα]

Λεγνή μ’, λεγνή μ’,
λεγνή μ’ κι άμον τσατσίν
Ο χρόνος δώδεκα μήνας
εσύ, στούδ’ και πετσίν