Ντό έν’; ντό ’ίνεται;

[Έι!] Ντό έν’;-ιν Ντό ’ίνεται;
[Ν’ αηλί εμέν!]
[Όι! Και -ν-] Η μάρσα ντό να ’φτάγω; [νέι]
[Ωχ! Και] Θα παίρω το κεφαλόπο μ’, [Νε ρίζα μ’!]
[Όι! Και -ν-] Άλλον κόσμον θα πάγω, [νε] (…)

[Όι!] Και] Ετσ̌ουρούεψες και το καρδόπο μ’, νε πουλί μ’
[Όι! Και -ν-] Εποίκες βερι͜ανέν- ι, [νε]
[Όι! Και -ν-] Ατό το κακόν ντ’ εποίκες, νε ρίζα μ’-ι

Ν’ αηλί εμέναν, ω! Σειρά θα ’ρται απ’ εσένα

Έι, ανάθεμα σε, να μη αναπά̤εσαι, να μη αναπά̤εσαι ση χώρας τα πόρτας. Ετσ̌ουρούεψες την καρδία μ’ και εποίκες ατό βερι͜ανέν.

Άι! -χ- και -ν- εχάθαν και τ’ εμορφάδας ι-μ’
Ας σα τέρτι͜α τα πολλά -ι (…)
Ε, να μη αναπά̤εσαι (…) να μη αναπά̤εσαι
Αχ! Και ν’ αηλί εμέναν και ντ’ ευτάγω, νέι