Διπάτ’

Εξέβα απάν’ σο Βέρμιον
τερώ την Τραπεζούνταν [γιαρ]
Τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α όντες τερώ,
[αμάν!] τ’ εμά δάκρυ͜α γομούνταν [γιαρ]

Ση Καστανέας τα ραχ̌ι͜ά
πάντα κονεύ’ η δείσα [γιαρ]
Εκεί καμίαν ’κι μερών’
[αμάν!] πάντα σκοτία πίσσα [γιαρ]

Ας έξερα ποίον ραχ̌ίν
θ’ απομέν’ χ̌ιονισμένον [γιαρ]
ν’ επέγ’να ’κάθουμ’ κι έκλαιγα
[αμάν!] την καρδι͜ά μ’ το καμένον [γιαρ]

Ποτάμι͜α όντες χολι͜άσκουστουν
λιθάρι͜α κουβαλείτε [γιαρ]
Τα γούμι͜α σύρετε σο γιάν’,
[αμάν!] τα τέρτι͜α μ’ ’κ’ επορείτεν [γιαρ]