Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν
και η κόρ’ ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε
το ζωνάρι μ’ δίγω σε
-Το ζωνάρ’ τ’ εσόν ας έν’,
άλλο τάμαν τάξον με

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε
το βραχ̌ιόλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ευτάγω τ’ άκλερον;
τ’ άψιμον να καί͜ει ατο

Άλλο τάμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε
-Ας σην ψ̌η μ’ κι ανώτερα
τ’ άλλα όλι͜α δίγω σε

-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες,
την φιλιάν ντ’ ετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν λιβάδι͜α είν’,
πάγω εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Διώξτ’ ατον τη σ̌κύλ’ το γιον,
εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον!