Επροδόθεν η χαρά μ’

Άλλο μ’ αραεύ’ς με,
άλλο μ’ ερωτάς
Ας σ’ άψιμον ντ’ ενεβζήεν
τα σαχτάρι͜α μη ταρά͜εις
Για τ’ εμέν ξάι μ’ ερωτάς

Έκλαψα ας σην καρδία μ’
ους να ανασπάλω σε
Τυρα̤ννίγα ν’ ανασπάλω
η γερὰ μ’ ελάρωσεν¹
Ας σην ψ̌η μ’ εβγάλλω σε

Η καρδία μ’ ρημαγμένον
έντονε η ψ̌η μ’ μισόν
Και για τ’ εσά τα αμαρτίας
εφορτώθα το σταυρόν,
εγώ άμον τον Χριστόν

Φίλεμαν Ιούδα επέρα,
επροδόθεν η χαρά μ’
Ατέ έμπλεξε² με άλλον
εμέν ένοιξεν γεράν
Πού θα ’βρήκω γιατρειά;