.
.
Σα παιδία σουν κλωστέστεν/Τ’ ορφανόν σα ξένα

Τ’ ορφανόν σα ξένα

Τ’ ορφανόν σα ξένα
fullscreen
Σ’ έρημα τα ξένα,
τα καταραμένα,
κλαίω για τ’ αρνόπο μ’
το μελαχρινόν [το μελαχρινόν]
Λύεται το ψ̌όπο μ’,
πονεί το καρδόπο μ’
και ατέ εμέναν
θα θανατών’

Σα ξένα γυρίζω,
για τ’ ατέν νουνίζω
και ατέ μετ’ ούλτς
λέει και γελά [βάι! και γελά]
Κι εγώ πονεμένος
και πάντα κλαμένος,
’κχ̌ύνω τα δα̤κρόπα μ’
τα πικρά

Πικρά δά̤κρα ’κχ̌ύνω
και ψυχομαχ̌ύνω,
έρθεν και ο Χάρον
ο άπονον [ο άπονον]
Θα δίγω το ψ̌όπο μ’
και σο ξένον τόπον
κανείς ’κ’ έν’ να κλαίει με -ν-
τ’ ορφανόν
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άπονονάπονο/η
αρνόποαρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατέαυτή
ατέναυτήν
δα̤κρόπα(υποκορ.) δάκρυα
δίγωδίνω
έν’είναι
έρθενήρθε
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καρδόποκαρδούλα
’κχ̌ύνωεκχύνω, χύνω, εκβάλλω εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λύεταιλιώνει
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νουνίζωσκέφτομαι
ούλτςόλους
ψ̌όποψυχούλα
ψυχομαχ̌ύνωψυχομαχώ, χαροπαλεύω
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άπονονάπονο/η
αρνόποαρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατέαυτή
ατέναυτήν
δα̤κρόπα(υποκορ.) δάκρυα
δίγωδίνω
έν’είναι
έρθενήρθε
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καρδόποκαρδούλα
’κχ̌ύνωεκχύνω, χύνω, εκβάλλω εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λύεταιλιώνει
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νουνίζωσκέφτομαι
ούλτςόλους
ψ̌όποψυχούλα
ψυχομαχ̌ύνωψυχομαχώ, χαροπαλεύω
Τ’ ορφανόν σα ξένα

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost