Χάρε, εσέν εξέγκανε

Ας σ’ εγεννέθα κιάν’ εγώ,
ο Χάρον αραεύ’ με -ν
’Κι ξέρω ντό εποίκα ’τον
και θέλ’ ατός να παίρ’ με

Χάρε, εσέν εξέγκανε
πολλά ξαν τραγωδίας
Ντό κουβαλείς, Χάρε, και παίρτς
τη κοσμινής τα ψ̌ήα;

Κλαίγ’νε παιδία σο ταφίν
κι εσέν κατάρας δίν’νε
Πολλά παιδία κύρ’ ’κ’ έχ’νε,
πολλά ξαν μάνα ’κ’ έχ’νε

Χάρε, πώς ’κι νεγκάσ̌κεσαι
ντο κουβαλείς τα ψ̌ήα;
Καθάν ημέραν κλαίν’ πολλά
παιδία σα ταφία