Πουλόπο μ’, με το γέλος ι-σ’

Ε! ουρανέ μ’ τα νύχτας ι-σ’
τ’ άστρα όνταν φωτάζ’νε
Τερώ να ευρήκω απ’ ατά
ποία τ’ αρνί μ’ ομοι͜άζ’νε

Εγάπ’ είχα κι εχάσα ’το
και με την αμελεία μ’
Σα ξένα χ̌έρι͜α ελέπ’ ατεν
και καίγεται η καρδία μ’

Όντες χ̌ι͜ονίζ’ και βρέχ̌’, πουλί μ’,
και ντό θα ’φτάς σο κρύον; 
Έλα ’μπα σ’ εγκαλιόπο μου,
ασ’ όλιων το καλλίον

Πουλόπο μ’, με το γέλος ι-σ’
χαράζ’νε τα ραχ̌ία
Ο φέγγον παίρ’ και βασιλεύ’,
ξημερών’ κρύα-κρύα