Έλα μετ’ εμέν

Τη καρδίας τ’ ανοιγάρ’
έν’ σεβνταλούκ’ και εγάπ’
Αγαπώ σε, θέλω σε,
πρέπ’ σουμά μ’ να έχω σε

Έλα, έλα μετ’ εμέν! (x2)

Θα ευτάγω έναν ευχ̌ήν
να έ͜εις υείαν και ζωήν
Το λαλόπο σ’ το γλυκύν
δί’ τακάτ’ σ’ εμόν την ψ̌ην

Έλα, έλα μετ’ εμέν! (x2)

Αφουκρούμαι ατά ντο λες,
σην καρδία μ’ τόπον έ͜εις
Το χ̌ερόπο σ’ θα κρατώ,
θ’ αγαπώ σε -ν- όσον ζω

Έλα, έλα μετ’ εμέν! (x2)

Για τ’ εσέναν τραγωδώ,
τη σεβντάς ι-μ’ γιατρικόν
η εγκάλι͜α σ’ το σπιχτόν
και το φίλεμαν τ’ εμόν

Έλα, έλα μετ’ εμέν! (x2)

Έλα, έλα μετ’ εμέν! (x2)