Στιχουργοί: Βασίλης Μωυσιάδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Τρανόν η εγάπη μ’ για τ’ εσέν, τρανόν θα έν’ κι ο πόνον Εξέρω, πουλί μ’, κάποτε σην καρδι͜ά μ’ θα ματώνω¹ Χ̌ίλι͜α φοράς σο καρδόπο μ’, πουλόπο μ’, ας ματώνω¹ Σα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα ένα βραδήν απάν’ να ξημερώνω Πόσα τα παρακαλετά² μ’ μ’ ομμάτι͜α δακρωμένα; Αΐκον ζωήν ’κι ’ίνεται, αρνί μ’, χωρίς εσένα Χ̌ίλι͜α φοράς σο καρδόπο μ’, πουλόπο μ’, ας ματώνω¹ Σα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα ένα βραδήν απάν’ να ξημερώνω Το έμορφον πλερώντς ατο πάντα ακριβά να παίρτς α’ Και θα πονείς και θα ματώντς¹ άμα αγαπάς και θέλτς α’ Χ̌ίλι͜α φοράς σο καρδόπο μ’, πουλόπο μ’, ας ματώνω¹ Σα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα ένα βραδήν απάν’ να ξημερώνω Χ̌ίλι͜α φοράς σο καρδόπο μ’, πουλόπο μ’, ας ματώνω¹ Σα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα ένα βραδήν απάν’ να ξημερώνω
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| βραδήν | βράδυ | ||
| δακρωμένα | δακρυσμένα | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ματώντς | ματώνεις | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| πλερώντς | πληρώνεις, εκπληρώνεις | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| φοράς | φορές | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| βραδήν | βράδυ | ||
| δακρωμένα | δακρυσμένα | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ματώντς | ματώνεις | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| πλερώντς | πληρώνεις, εκπληρώνεις | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| φοράς | φορές | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
¹ Εδώ η χρήση του «ματώνω/ματώντς» γίνεται κατ’ επιρροή της ΝΕ, αντί του ορθότερου αμετάβατου τύπου της ποντιακής «ματούμαι/ματούσαι» ² Εδώ η χρήση του «παρακαλετά» γίνεται κατ’ επιρροή της ΝΕ, ενώ στην ποντιακή η χρήση του είναι επιρρηματική ως «παρακαλώντας». Ορθότερη θα ήταν η χρήση του «παρακαλίας»
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 