’Κ’ επόρεσα να ζω μακρά σ’

Όλεν τον κόσμον εγύρτσα
άμον τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α ’κ’ εύρα
Εθάρρ’να θ’ ανασπάλω σε
έπαρ’ τη στράταν, πουλί μ’/αρνί μ’, κι έλα

Επάρ’ τα ποδαρέας ι-μ’,
πουλί μ’, αν αγαπάς με ακόμα
Δος με το χ̌έρι σ’ ας κρατώ,
έλα ας φιλώ σε ξαν σο στόμα

’Κ’ επόρεσα να ζω μακρά σ’,
πουλί μ’, εσέναν πως ’α χάνω;
Για τ’ εσέν ντ’ έχω τη σεβντά
ας σην καρδία μ’ πώς εβγάλλω;