Χρέος ση μάναν

[Και -ν-] Άτσ̌απα ποίος μάνα
σον κόσμον απάν’
’κ’ έχ̌’ σην καρδίαν
για το παιδί χαράν;

Η μάρσα η μάνα,
η μαυρομάνα
σ’ άψιμον ρούζ’ για το παιδίν

Η καρδία τ’ς πάντα κήπος,
τσ̌ιτσ̌άκια πολλά!
Τη μάνα σ’ η καρδι͜ά
πάντα συγχωρά

Η μάρσα η μάνα,
η μαυρομάνα
σ’ άψιμον ρούζ’ για το παιδίν

Η καημέντσα η μάνα
σο κρεβάτ’ τη παιδί’
ξημερών’ τα νύχτας
όταν ’κ’ επορεί

Η μάρσα η μάνα,
η μαυρομάνα
σ’ άψιμον ρούζ’ για το παιδίν

[Και -ν-] Έχουμ’ α’ χρέος
ση μάναν τρανόν
Το στερνόν την ώραν
να ελέπ’ καλόν
ας σα παιδία
σα γερατεία
ζεστόν σπιτόπον,
κρύον νερόν