Στιχουργοί: Αριστείδης Καλτσίδης
Συνθέτες: Αριστείδης Καλτσίδης
Σο Γαρς έναν απουρπουνού εξέβαν τα λαλίας [γιαρ] Ο Καύκασον εσείουτουν ας σ’ άγρα̤ τα κλαψίας [γιαρ] Ας σον Πόντον σον Καύκασον κι ατώρα σην πατρίδαν [γιαρ] Εμείς ντο είδαμ’ είδαμε, τ’ άλλα πα επαρείδαμ’ [γιαρ] Πάντα απέσ’ σην προσφυγίαν, πάντα απάν’ σα δρόμα̤ [γιαρ] Εδέβαν μαύρα κι άχαρα τ’ εμέτερα τα χρόνα̤ [γιαρ] Σ’ άκλερον το Χαρμάνκιοϊν¹ ο Χάρον ενεμείνεν [γιαρ] Εθέριζεν η αρρώστια/τοι Γαρσλούδας, σοι δέκα είνας εζήν’νεν [γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άγρα̤ | άγρια | ||
| άκλερον | άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απουρπουνού | κατά το πρωί, πρωινιάτικα | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| Γαρσλούδας | αυτοί/ους που έχουν καταγωγή από το Καρς/Γαρς | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δρόμα̤ | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| εζήν’νεν | ζούσε | ||
| είνας | ένας/μία | ||
| εμέτερα | δικά μας | ἡμέτερος | |
| ενεμείνεν | περίμενε | ||
| εξέβαν | βγήκαν | ||
| επαρείδαμ’ | παραείδαμε, φανταστήκαμε | ||
| εσείουτουν | σειόταν, κουνιόταν πέρα δώθε δυνατά | ||
| λαλίας | λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| τοι | τους/τις | ||
| χρόνα̤ | χρόνια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άγρα̤ | άγρια | ||
| άκλερον | άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απουρπουνού | κατά το πρωί, πρωινιάτικα | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| Γαρσλούδας | αυτοί/ους που έχουν καταγωγή από το Καρς/Γαρς | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δρόμα̤ | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| εζήν’νεν | ζούσε | ||
| είνας | ένας/μία | ||
| εμέτερα | δικά μας | ἡμέτερος | |
| ενεμείνεν | περίμενε | ||
| εξέβαν | βγήκαν | ||
| επαρείδαμ’ | παραείδαμε, φανταστήκαμε | ||
| εσείουτουν | σειόταν, κουνιόταν πέρα δώθε δυνατά | ||
| λαλίας | λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| τοι | τους/τις | ||
| χρόνα̤ | χρόνια |
¹ Το Χαρμάνκιοϊ ήταν ένας οικισμός που βρισκόταν στη δυτική Θεσσαλονίκη, κοντά στον οδικό άξονα που οδηγούσε προς τον κάμπο της περιοχής. Ο οικισμός αυτός ήταν γνωστός για το εκτενές οθωμανικό τσιφλίκι του και αναφέρεται ότι υπήρξε μια θλιβερή επιφάνεια γης, ακαλλιέργητη, κατά την εποχή του τέλους του 18ου αιώνα. Σήμερα, η περιοχή του Χαρμάνκιοϊ έχει ενσωματωθεί σε σύγχρονες συνοικίες, όπως το Ελευθέριο Κορδελιό. Σημαντικές αναφορές για το Χαρμάνκιοϊ περιλαμβάνουν τη θέση του στο τρίγωνο Καρά Χουσεΐν, Λεμπέτ και Χαρμάνκιοϊ, που ήταν κεντρικοί χώροι υποδοχής προσφύγων κατά τον 20ό αιώνα
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 