Ποίστεν γεωργίαν

Ποίστεν γεωργίαν
έν’ καλόν δουλείαν
Απάν’ σο κιφάλι σ’ ’κ’ έ͜εις καν’νάν!
Κι αν παθάντς ζεμίαν
’κι παίρτς εσοδείαν
οι αρχές εβγών’νε μας ’ς σαρχάν

Αποζεμιών’ μας
κι όλον απάν’ σ’κών’ μας
Δάνεια και πριμ ε- δί’ μας -ε
Χρέατα εχάρτσεν
κι εμάς εξασφάλτσεν
και όλον υποστηρίζ’ μας -ε

Πάνε εκείν’ τα χρόνα̤,
θέρισμαν, θεμώνα̤,
το αλώνισμαν έτον πελά̤ν
Και με τη κουμπίναν
σε κανέναν μήναν
τον αλωνισμόν όλον τελέν’

Έι! μαύρα χρονίας
όλα̤ τα δουλείας
όλα̤ με τα χ̌έρα̤ εποίν’ναμε
Ατώρα τα χ̌έρα̤
λαλούν τα τραχτέρα̤
και άσπρον ημέραν είδαμε