Κορίτσ’, για πέει με η μάνα σ’

Κορίτσ’, για πέει με -ν- η μάνα σ’
ντό φάζ’ και ντό ποτίζ’ σε;
Ντό βοτάνι͜α βάλ’ σο νερόν
όντες λούζ’ και χτενί͜ει σε;

Και -ν- άμον φωτοστέφανον
ο φέγγον σα μαλλία σ’
Άνοιξον τ’ εγκαλόπο σου
κι έπαρ’ με απέσ’ σα ψ̌ήα σ’

Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ ’κι γελούν
τα χ̌είλι͜α σ’ ’δέν ’κι λένε
Η μάνα σ’ και -ν- ο πατέρα σ’
εμέν γαμπρόν ’κι θέλ’νε

Πουλί μ’, έλα -ν- ας φεύουμε
και πάμε εμείς σα ξένα
Εκεί θα ζούμ’ ας σ’ ούλτς μακρά
πάντα -ν- αγαπεμένα