Εγώ τηνάν εγάπανα

Εγώ τηνάν εγάπανα
ατώρα έντον νύφε
Τ’ εξώπορτον εσπόγγιζεν
είδε με και -ν- εκρύφτεν

Είπ’ ατενα μη κρύφκεσαι
απ’ ατώρα εδέβεν
Τον άντραν τηνάν επήρες
εκείνον καλοτέρεν

Εγώ εσέν εγάπανα,
εγώ εσέν θ’ επαίρ’να
Ο νους ι-μ’ έτονε σ’ εσέν
κι ολόερα ’κ’ ετέρ’να

Όντας ελέπ’ς με πώς δι͜αβαίντς
ζεβρι͜ά, δεξι͜ά και κάθεν;
Τ’ έναν τ’ άλλο αν ’κ’ επέραμε
εγάπ’ εμουν ’κ’ εχάθεν