Στά

Ελέπ’ ατο, κάτ’ έντονε
και το κατσί σ’ ελλάεν
«’Α φεύω», λες με, ρούζω κα’,
το καρδόπο μ’ εχπάεν

Στά για τ’ εμέν, στά για τ’ εσέν
στά για τοι δύ’ς εντάμαν
Στά για τ’ ομμάτι͜α μ’ ντ’ έσυραν,
πουλί μ’, ατόσον κλάμαν

Ποίος εμέν κακολογά
και ποίος είπεν ψέμαν;
Ποίος ατόσον ογρασ̌εύ’
να παίρ’ -τ- σε -ν- απ’ εμέναν;

Στά για τ’ εμέν, στά για τ’ εσέν
στά για τοι δύ’ς εντάμαν
Στά για τ’ ομμάτι͜α μ’ ντ’ έσυραν,
πουλί μ’, ατόσον κλάμαν

Καρδίαν κατενόν π’ ευρήκ’,
πουλί μ’, ’κι σ’κών’ και σύρ’ α̤’
Με το χρυσόν ’κι αλλάζ’ α̤το,
ίλιαμ με τα πακίρι͜α

Στά για τ’ εμέν, στά για τ’ εσέν
στά για τοι δύ’ς εντάμαν
Στά για τ’ ομμάτι͜α μ’ ντ’ έσυραν,
πουλί μ’, ατόσον κλάμαν