Τ’ αναλλαγάδ’

Τ’ αναλλαγάδι μ’ σο σεντούκ’
κι απέσ’ έν’ κλειδωμένον
και πώς εγώ να χ̌αίρουμαι
το παραπονεμένον;

Μάνα, τ’ αναλλαγάδι μ’
πώς να φορώ η κάλη μ’
αν έν’ και ντο θα έρ’ται οπίσ’
κορόνα σο κιφάλι μ’;

Σ’ έναν γωνίαν κάθουμαι
και το ρακόπον πίνω
Τ’ αρνί μ’ εγώ θυμούμ’ ατο,
ενέσπαλε με εείνο

Μάνα, τ’ αναλλαγάδι μ’
πώς να φορώ η κάλη μ’
αν έν’ και ντο θα έρ’ται οπίσ’
κορόνα σο κιφάλι μ’;

Νουνίζω ντο εποίκα ’το
τ’ αρνί μ’ και εχολιάστεν
Άτσ̌απα που ευρίεται,
μέρ’ επαραβραδι͜άστεν;

Μάνα, τ’ αναλλαγάδι μ’
πώς να φορώ η κάλη μ’
αν έν’ και ντο θα έρ’ται οπίσ’
κορόνα σο κιφάλι μ’;